Yetişkin, Psikolojik, Seinen
“Summer Scent”
Deli mafya babasının yetiştirdiği bir ölüm makisinin hikayesi tanıdık bir hikaye. Bu arada dünyanın cesetlerle dolu olması komik olmadığı anlamına gelir mi?
Denizde ve gemide geçen hikayelerden hoşlanmıyorum. Kısıtlı ve mekansız hikayeler oluyor. Tamam, korku veya gerilim için uygun mekanlar olsa bile daha önce yapılmış bir şeyi tekrar etmek yerine daha orjinal bir mekan ve hikaye olsa sanatı iyi olna bir eserdi. Kaçacak bir yer yok. Silah desen her yerden fışkırıyor, parası olan ve dünyevi zevkleri canilik olan zengin insanlar, aptallar ve eski polisler ve ilginç bir şekilde ırkçılığa maruz kalan Asyalılar tabii ki.
Zengin adamın deli oğulları kısmına gerek var mıydı ki. Belki hikayenin devamı için gerekli olabilirler ama sanmıyorum kattıkları birşey olsun. Daha çok iğreti, zorlama karakterler gibi olmuşlar. Olmamaları gereken bir yere monte edile duvar panoları gibi. Karakter oluşumları çok sıradan, korku ve gerilim türünden bir film izlemekten çokta farklı olmayan bir deneyim sunuyor size. İnsanlar neden yaşar? Her soruya cevap bulmak zorunda mısın? Arama demiyorum ama böyle bir hikayede ona cevap bulabileceğini harbiden düşündün mü?
Güzel bir toplumsal eleştiri olabilirdi çok daha iyi yazılmış bir hikayeye bağlı olsaydı. Bu kadar karakterin arakplanları yetersiz ve ırkçılığın fazlaca dokundurulduğu manga okumak insanı biraz rahatsız ediyor. Hikayenin okuyucuyu rahatsız edilmesi için yazıldığını düşünsem bunu söylemezdim lakin sanki bu hikayeyi tuvalette düşünmüş gibi. Çok kötü müydü?
Hayır sanatı iyyidi. Ama o kadar. Hikaye adına hiçbirşey yok. Kısacası Blue Heaven (**½) tatmin edici olmayan bir hikayaye sahip, zamanınız bolsa okuyun.
Var Olmanın Dayanılmaz Hafifliği 